Como dije el otro día,hoy voy a comentar algunos detalles que se me dieron el otro día en el segundo partido de la semifinal de Copa Galicia y que me ayudaron a aprender cosas nuevas. Hubo tres detalles que me hicieron pensar antes que actuar, son los siguientes:
Primer detalle: Estábamos en el primer cuarto cuando decido hacer un cambio en el puesto de base.No corría ningún riesgo porque tanto una como otra están totalmente capacitadas para ocuparlo, pero la jugadora que entró,lo hizo algo nerviosa. Cometió una serie "errores" que le hubiese podido costar el regreso al banquillo: perdió un balón y no luchó por él, se botó el balón en el pie y tampoco luchó por ese balón y posteriormente dió un mal pase que supuso una pérdida de balón y la posterior canasta del equipo contrario. Está claro que me cabreé y mucho,pero NO LA CAMBIÉ,pedí un tiempo muerto y vino con la cabeza agachada. Igual ella pensaba que le iba a caer una bronca bastante gorda,pero tampoco,simplemente le dije: el otro día rompiste el partido cuando te soltaste y jugaste,¿por qué hoy no?. Su cara cambió radicalmente,después vino un 3+1 y su confianza volvió a salir.Que la podía haber cambiado está claro,pero,¿que hubiese pasado con ella durante todo el partido?. Ahora que cada uno piense lo que quiera y crea.


Con este post he querido plasmar situaciones que se me dieron a mí y que se le podían dar a cualquiera de nosotros como entrenadores.Esto que se me dió a mí,me ha enseñado una vez más a saber que todo está en nuestra cabeza y que tenemos que ser capaces de conocer a nuestr@s jugador@s para saber cómo se encuentran en cada momento,tenemos que intentar interpretar sus caras,sus gestos y su forma de actuar,eso nos puede decir mucho para después saber lo que tenemos que decir o hacer.
Hoy me voy a despedir muy probablemente hasta el viernes por la noche,y digo muy probablemente porque no sé lo que me espera en mi última semana por aquí,pero yo creo que sí podré escribir el viernes.La frase de hoy es la siguiente: SE CAMINA CON DOS PIES,LA HUMILDAD ES EL PIE IZQUIERDO Y LA CONFIANZA EL PIE DERECHO.
UN ABRAZO PARA TOD@S.
Que interesante reflexión o "segundo detalle". Desde as bancadas, o público pedíamos a berros outro tempo morto, pensando que serviría de revulsivo ou ruptura coa tendencia que se vía na pista. Pero está claro que a lectura do adestrador foi moito máis intelixente e efectiva. Foi incríbel ver como as xogadoras recuperaban toda a confianza e facían un último cuarto espectacular!
ResponderEliminarcreo que tod@s pensabamos o mismo,pero foi unha gran decision a que tomaches!será por eso que ahora estamos no sueño que todas deseabamos!
ResponderEliminargracias marcoo!
vamos equipo,o domingo volveremos a salir a cancha tal como foi o outro dia!as ganas non as quita naide!a por todas!
esperemos deixar o publico contentoo!!
un abrazoo enormee!
muy buena entrada marco!!!!
ResponderEliminarMuy bueno, ENHORABUENA... LA verdad es que es fundamental conocer a las personas que llevamos entre manos, todos le hubiésemos echado una bronca a tu base, pero tú como nadie conoces su personalidad y acertaste con tu postura, es increíble pero l@s jugador@s son capaces de rehacerse de sus errores y llegar incluso a hacer un buen papel... me gusta que se utilice la psicología de una forma tan inteligente, aunque me tendrás que admitir que en la mayoría de las ocasiones no es fácil... ES MUY COMPLICADO
ResponderEliminarTotalmente de acuerdo,es muy difícil utilizarla y tienes que tener cuidado cuando la utilices porque puedes conseguir el efecto contrario,pero es de lo que se trata,arriesgar en determinados momentos y aprender de esos errores si al final los tienes.Muchísimas gracias por la felicitación y esperemos equivocarnos las menos veces posibles.Un abrazo Juan.
ResponderEliminar