Traducir/Translate blog

viernes, 28 de mayo de 2010

Algunos detalles

Como dije el otro día,hoy voy a comentar algunos detalles que se me dieron el otro día en el segundo partido de la semifinal de Copa Galicia y que me ayudaron a aprender cosas nuevas. Hubo tres detalles que me hicieron pensar antes que actuar, son los siguientes:

Primer detalle: Estábamos en el primer cuarto cuando decido hacer un cambio en el puesto de base.No corría ningún riesgo porque tanto una como otra están totalmente capacitadas para ocuparlo, pero la jugadora que entró,lo hizo algo nerviosa. Cometió una serie "errores" que le hubiese podido costar el regreso al banquillo: perdió un balón y no luchó por él, se botó el balón en el pie y tampoco luchó por ese balón y posteriormente dió un mal pase que supuso una pérdida de balón y la posterior canasta del equipo contrario. Está claro que me cabreé y mucho,pero NO LA CAMBIÉ,pedí un tiempo muerto y vino con la cabeza agachada. Igual ella pensaba que le iba a caer una bronca bastante gorda,pero tampoco,simplemente le dije: el otro día rompiste el partido cuando te soltaste y jugaste,¿por qué hoy no?. Su cara cambió radicalmente,después vino un 3+1 y su confianza volvió a salir.Que la podía haber cambiado está claro,pero,¿que hubiese pasado con ella durante todo el partido?. Ahora que cada uno piense lo que quiera y crea.

Segundo detalle: Tercer cuarto,empezamos 17 arriba y nos meten un parcial de 6-0,primer tiempo muerto a los 2:30 de empezar el cuarto. Las jugadoras tenían "miedo" a ganar y eso es lo que tenía que saber y cómo gestionar lo qué iba a decir.La verdad es que era complicado porque en función de lo que se dijera podía conseguir que se eliminara ese "miedo" o todo lo contrario,que siguiera existiendo. Les dije que ellas sabían hacerlo,que lo habían hecho bien durante 23 minutos y que por qué ahora no. Siguieron con ese "miedo" y se llegaron a poner a 3 puntos(teníamos que ganar de 7). No,no pedí otro tiempo muerto si es lo que alguno estaba pensando.Estuve 7:30 sin pedir un tiempo muerto y el por qué es el siguiente: en ese momento pensé que pedir otro tiempo muerto sería quitar más confianza a las jugadoras y que pensaran más aún en ese "miedo", y la otra razón por la que no lo pedí,es porque considero que siempre hay que intentar irse con dos tiempos muertos al último cuarto y más en un partido como este que estaba bastante igualado,dónde posiblemente si necesitaría los otros dos para tranquilizar a las jugadoras a medida que se fuese acercando el final del partido.

Tercer detalle: Llegamos al último cuarto 5 arriba(la eliminatoria seguía perdida) y lo que les dije a las jugadoras fue: vale,ya está,ahora vamos a hacer lo que hemos hecho durante todo el partido.Lo único que va a pasar si perdemos es que nos vamos de vacaciones antes y ya está,no podemos tener "miedo" a ganar.Las chicas cambiaron radicalmente y dejaron al otro equipo en 4 puntos en los últimos 10 minutos.El partido se rompió con un triple y un robo de balón que originó un contraataque sólo y ¿a que no saben quién hizo esas dos jugadas?,pues sí,la jugadora que muchos hubiesen cambiado por los errores que cometió.Por cierto,no pedí ningún tiempo muerto más,no los utilicé.

Con este post he querido plasmar situaciones que se me dieron a mí y que se le podían dar a cualquiera de nosotros como entrenadores.Esto que se me dió a mí,me ha enseñado una vez más a saber que todo está en nuestra cabeza y que tenemos que ser capaces de conocer a nuestr@s jugador@s para saber cómo se encuentran en cada momento,tenemos que intentar interpretar sus caras,sus gestos y su forma de actuar,eso nos puede decir mucho para después saber lo que tenemos que decir o hacer.

Hoy me voy a despedir muy probablemente hasta el viernes por la noche,y digo muy probablemente porque no sé lo que me espera en mi última semana por aquí,pero yo creo que sí podré escribir el viernes.La frase de hoy es la siguiente: SE CAMINA CON DOS PIES,LA HUMILDAD ES EL PIE IZQUIERDO Y LA CONFIANZA EL PIE DERECHO.

UN ABRAZO PARA TOD@S.

5 comentarios:

  1. Que interesante reflexión o "segundo detalle". Desde as bancadas, o público pedíamos a berros outro tempo morto, pensando que serviría de revulsivo ou ruptura coa tendencia que se vía na pista. Pero está claro que a lectura do adestrador foi moito máis intelixente e efectiva. Foi incríbel ver como as xogadoras recuperaban toda a confianza e facían un último cuarto espectacular!

    ResponderEliminar
  2. creo que tod@s pensabamos o mismo,pero foi unha gran decision a que tomaches!será por eso que ahora estamos no sueño que todas deseabamos!
    gracias marcoo!
    vamos equipo,o domingo volveremos a salir a cancha tal como foi o outro dia!as ganas non as quita naide!a por todas!
    esperemos deixar o publico contentoo!!
    un abrazoo enormee!

    ResponderEliminar
  3. muy buena entrada marco!!!!

    ResponderEliminar
  4. Muy bueno, ENHORABUENA... LA verdad es que es fundamental conocer a las personas que llevamos entre manos, todos le hubiésemos echado una bronca a tu base, pero tú como nadie conoces su personalidad y acertaste con tu postura, es increíble pero l@s jugador@s son capaces de rehacerse de sus errores y llegar incluso a hacer un buen papel... me gusta que se utilice la psicología de una forma tan inteligente, aunque me tendrás que admitir que en la mayoría de las ocasiones no es fácil... ES MUY COMPLICADO

    ResponderEliminar
  5. Totalmente de acuerdo,es muy difícil utilizarla y tienes que tener cuidado cuando la utilices porque puedes conseguir el efecto contrario,pero es de lo que se trata,arriesgar en determinados momentos y aprender de esos errores si al final los tienes.Muchísimas gracias por la felicitación y esperemos equivocarnos las menos veces posibles.Un abrazo Juan.

    ResponderEliminar